| 
 
 
 Nýlegar rannsóknir IIT--indversku Tæknistofnunarinnar,
 og ASI-indversku Fornleifa-
 stofnunarinnar, renna stoðum
 undir tilgátur um aldur
 siðmenningar Indusdalsins
 og hinnar fornu borgar
 Kashi, sem löngum er
 talin elsta borg heims,
 borg ljósa og drauma.
 Og gengur líka undir
 nafninu Varanasi
 og þar áður Benares.
 Vísbendingar eru nú
 komnar fram um árdaga
 siðmenningar og 8
 þúsund ára mannvistir
 í Indusdalnum eða eldri.
 
 
 Skuggsjá gaf út bók
 um Kashi árið 2014,
 TRANSFER in Kashi
 and the River of Time,
 sem panta má á Amazon
 ofl. vefbókasíðum
 eða panta beint  frá
 Waterstones í London.
 
 
 Lengi vel  var álitið að
 borgin Kashi sem stendur
 í vöggu siðmenningar
 Indusdalsins, væri
 4 til 5 þúsund ára en
 nýlegar rannsóknir
 með háþróaðri GPS
 tækni, sýna að hún
 er mun eldri eða allt
 að 6 til 8 þúsund
 ára gömul og með
 samfelldar mannvistir
 allan þann langa tíma.
 
 
 Indversk stjórnvöld hafa
 nýverið sett stóraukna
 fjámruni í rannsóknir á
 Kashi og næsta nágrenni.
 
 
 Lengst af hefur menning
 Forn-Egypta og síðan
 Súmera, verið talin elst,
 eða ca. á aldursbilinu
 6.500 til 7000 ára.
 En þær fornmenningr
 risu og hnigu. Allt
 bendir hins vegar til að
 mannvistir og menning
 í Kashi, hafi haldist
 óslitnar í árþúsundir.
 
 
 Jafnvel þó menning víða
 í Indusdalnum hafi að
 öllum líkindum hnigið
 í haf gleymskunnar fyrir um
 3 þúsund árum, m.a. vegna
 veður-og gróðurfarsbreytiga,
 hnignunar og tortímingar
 siðmenningar víða á
 þessum slóðum, þá virðist
 Kashi hafa staðið af sér
 skellina eins og raunar
 mörg fornrit Indverja vitna
 um, sbr. Vedabækurnar.
 
 
 Hinu er þó ekki að neita
 að Kashi hefur ófáum
 sinnum verið rænd,
 eða nær gjöreydd í
 aldanna rás en tekist
 að endurreisa sig.
 Því eru í dag fáar
 fornar byggingar til
 í núverandii Kashi.
 
 
 Drottningin af Indore lét
 endurreisa Kashi á 18. öld.
 Og reisa fagrar byggingar
 og hof - það merkasta
 er Gullna hofið -.
 En umhverfis Gullna hofið
 eða Kashi Vishwanath
 til heiðurs Shiva, er borgin
 byggð enn í dag enda
 álitin eilífur bústaður
 Shiva, í andlegri jafnt
 sem veraldlegri merkingu.
 
 
 
 Í kaflanum Knocking
 on Heaven´s Door,
 er Kashi m.a lýst
 á eftirfarandi hátt:
 
 
 
 The time had come
 to fulfill a lifelong dream
 of paying Kashi a visit--
 Shiva´s abode in the world.
 
 A visit to the oldest
 living city in the world,
 the City of Light on
 the banks of the Ganges
 river---the River of Gods
 and the River of Time.
 
 The eternal city of transfer
 between worlds where
 death is in a leading role
 and many are cremated daily,
 believing the Mother Ganga
 will clean away their sins
 and cross them over
 to the great Hereafter.
 
 Or, for the living,
 taking a sacred dip
 in her holy waters
 and being purified,
 washing away many
 a lifetime of sins.
 
 Spirituality pulsates
 at the river ghats
 with Kashi watching
 times and trends
 coming and going.
 
 Once expiring here,
 Kashi offers moksha
 (liberation from the cycle
 of birth and death),
 making the city the hub
 of the Hindu universe.
 A Borderland.
 Truly a thin place.
 
 
 
 (B. Bjarnadottir, TRANSFER
 in Kashi and the River of tIme;
 Penguin/Partrdge,
 2014, p. 11-12).
 
 
 
 
 *
 
 
 
 
 
 
 |