Jafndægur á vori undir
gljáfægðum silfurmána.
Tungl var fullt í gærkvöldi
og hvað næst Jörðu.
Gljáfægður og
bjartur spegill
- sannkölluð skuggsjá -
á suðaustur himni;
ofbirta í augu
áður ofurmáni
óð í skýjum...
Líkt og sólin,
hefur tunglið áhrif á
dægursveiflu okkar;
fara svefn og draumar
ekki varhluta af:
Tunglið, tunglið taktu mig
og berðu mig upp til skýja.
Hugurinn ber mig hálfa leið
í heimana nýja.
Mun þar vera margt að sjá,
mörgu hefurðu sagt mér frá,
þegar þú leiðst um loftin blá,
og leist til mín um rifinn skjá.
Komdu, litla lipurtá!
Langi þig að heyra,
hvað mg dreymdi, hvað ég sá
og kannski sitthvað fleira.
Ljáðu mér eyra.
(Theodóra Thoroddsen; Þulur, 1916).
|
