Tíu ár frá því menn
voru að borða saman
kvöldmat og skelft andlit
birtist á skjá landsmanna.
Hlustuðum agndofa
á guðstal stjórans
í brúnni og barnið spurði:
en er hann prestur?
Í upphafi skyldi endinn
skoða: grunnlínur mynstra
eru snemma lagðar og hafa
áhrif langt fram í tímann.
Hjá okkur er hið staðnaða
valdamynstur sem hér
hefur ríkt í skjóli klíkustjórnmála,
rányrkjuauðræðis og
mannfjandsamlegra gilda
eins og að okra á
náunganum og líkja má við
lénsveldisskipulag, enn að setja
mark sitt á líf og kjör þjóðar
sem ekki var spurð álits.
Lögmál þróunar í lífinu
sem m.a. birtast í eðlilegu
sátta-og uppgjörsferli
í kjölfar hruns og kreppu,
ná ekki fram að ganga
í slíkum mynstrum,
ná ekki að vinna sín
heilandi og græðandi
störf í tíð og tíma.
Okur og skuldaánauð,
þjófræði og markaðsmisnotkun,
sjálftökur og stórfelldar
og einhliða eignaupptökur
tala sínu máli.
Margir Íslendingar eru heldur
ekki barnanna bestir eins og
þeir hafa þó lengi haldið fram.
Uppgangur og aukinn hagvöxtur
og túristinn bjargar þjóðinni:
allt drifið áfram af erlendu
vinnuafli sem níðst er á;
óþjóðalýður og alþjóðlegur
undirheimakúltúr malar gull
í endurreistu lénsveldinu.
En margt er líka á góðri leið,
því skyldi ekki gleyma, og
hjá smáþjóð sem á að baki
3ja stærsta gjaldþrot sögunnar,
- bara vondir útlendingar ollu Hruninu -,
hefur seiglan reynst ótrúleg.
Fólk lætur ekki blekkjast
eins auðveldlega og áður
og þar hefur þróun í tækni
og samskiptum mikið hjálpað
og samtal manna á milli
heima og á alþjóðavettvangi.
Þjóðin er að læra að stilla
sig saman og að átta sig
á að mannréttindahugsun
og lög og reglur þar um,
á langt í land í mörgum
málaflokkum og almenningur
þarf að eiga öfluga talsmenn.
Sjálft grunnmynstrið þarf
að breytast verulega og
stjórntæki samfélagsins
að vinna í þágu borgaranna
en ekki vera misbeitt gegn þeim...
Nú 10 árum síðar, er
aðilinn sem bauð upp á
góðan málsverð að kvöldi
6. október 2008, orðinn
ófær um að bjóða í mat,
orðinn alvarlega veikur
eldri borgari á lífeyrisþágu
sem dugar ekki fyrir
útgjöldum í daglegu lífi.
Gleymist gjarnan í íslenska
lénsveldinu að stjórnvöld
lofuðu að laga aftur skerðingar
sem eldri borgarar og öryrkjar
tóku á sig eftir Hrun.
Það var og er enn herjað
á þjóðina innan frá. Ójöfnuður vex.
Hið mikla fjárhagstjón sem
margir urður fyrir, liggur í láginni,
að ógleymdum eignamissi
þúsundanna sem ekki áttu
né eiga enn talsmenn inni
í réttarkerfinu og voru beittar
gríðarlegri hörku; manngerðar
hamfarir framkvæmdar af
undirlægjuhætti embættismanna-
kerfisins í þjónkun við ríkjandi
lénsveldisskipulag og fjármálavald.
Hjá fólki 60-65 ára og eldra, misstu
um 6.500 manns samtals yfir 11
milljarða, og það munar um minna.
En hvert fóru allir peningarnir?
Og hvað með harmsögur
og algjört kvalræði þeirra
tugþúsunda heimila og
einstaklinga sem misstu
allt sitt í hamförunum að
ógleymdum atvinnumissi margra?
Margar eru þversagnirnar
og nú 10 árum síðar,
er réttlæti á Íslandi enn
meira draumur um réttlæti
en raunveruleiki.
En draumurinn lifir, beittari
en öll ófrelsisstefna eins og
sjá má á nýjasta sigri fjölmiðlanna
Stundarinnar, Reykjavík Media,
og hins breska Guardian,
í lögbannsmálinu svokallaða í
Landsrétti á 10 ára Hrunafmælinu.
Makalaust að fjölmiðlarnir
beri einmitt nafnið Stundin
og Guardian og að sigurinn vinnist
gegn málflutningi sem upphaflega
var háður á neðsta löggæslustigi,
sama löggæslustigi og hefði
þurft að verja betur hagsmuni
borgaranna í baráttunni við
ofurvald gróðahyggjunnar.
Andi og inntak laga um
okur frá 1960 kveður ekki
einungis á um vaxtaþak ofan
á skuldir og við innheimtu,
heldur skerpir líka á rétti
þegnanna til réttlátrar
málsmeðferðar, og að ekki
megi misbeita þann valdi
er höllum fæti stendur
vegna aðstæðna sinna
við innheimtu skulda.
Þessi lög hafa verið vanvirt.
Skerpa þarf á okurlöggjöf
og á ákvæðum í stjórnarskrá
þar um, stoppmerkin vantar
en síðan þurfa ráðaöflin líka
að virða þau lög sem gilda.
Vitund um þegnréttinn er
loks að aukast, sprottin
úr kvalræði okurs sem
hefur náð að festa rætur
þvert á lög og rétt þegnanna.
Innheimtuiðnaðurinn hefur
bólgnað út svo um munar
frá hruni, hrein öfugmæli.
Stundin og Guardian:
tíminn og vörðurinn/verndarinn,
(svona er nú táknfræðin
í lífinu), sýnir að líf
í frelsisþróun er þrátt
fyrir allt öflugra en
öflin sem vinna gegn því.
Lífið blessar Ísland.
Þar sem er líf,
þar er von...
*
|
