Íslenska sauðkindin hélt lífi í
landanum í gegnum aldirnar
Tákn um tryggð og fórnargjafir.
Vorið góða grænt og hlýtt,
(þó býsna misjafnt eftir lands-
hlutum þetta árið), lyftir svo
sannarlega sál og sinni þessi
björtu dægur þegar skil dags
og nætur flæða í eitt gangverk.
En við tökum mörgu sem sjálfsögðu,
minnust of sjaldan flókins hlutskiptis
bóndans eins og þegar kemur að því
að skera lambfé að hausti.
Gefum okkur að þetta lærist og venjist.
Svo er þó alls ekki alltaf og sumir eldri
bændur hafa á endanum hætt sauðfjárrækt
vegna þessa. Í stað þess að harðna,
hafa þeir orðið meirari með aldrinum
og ekki lengur treyst sér til að sjá
á eftir fé sínu til slátrunar.
Nú hefur einn af velunnurum
Skuggsjár kvatt þennan heim.
Einstakur draumamaður sem
brá búi á sínum tíma og flutti
á mölina. Seinni hluta starfs-
ferilsins vann hann með bíla
og vélar og voru bílar og/eða kindur
tíð þemu í draumum hans.
Algengir veðurdraumar voru að
dreyma hvítar kindur saman sem
vissi á snjókomu. Það að dreyma
að hann væri að rýja fé, gat vitað
á góðan ábata, eða sjá kindur á beit,
að ákveðin mál myndu leysast vel.
Nokkru fyrir andlátið, hafði hann fært
Skuggsjá draumasafn sitt að gjöf.
Viðvörunardraumar eru gjarnan
tengdir rauða litnum og það
að dreyma endurtekið sama
drauminn af látinni og kærri frænku
koma brunandi á fagurrauðum bíl
inn á bílaplanið hans og staðnæmast
þar, var etv draumtákn sem rættist.
Forboði að eigin andláti, ekki löngu
eftir að hún sjálf hafði fallið frá.
Komandi að sækja hann.
Á slíkum draumum sést mikilvægi
þess að segja frá draumum sem
koma endurtekið og hreyfa við
okkur og einnig að skrá þá.
Þar sem háir hólar, hálfan
dalinn fylla, kvað Jónas um
æskuslóðir sínar í Öxnadal.
Með hverju árinu, er dalurinn
að taka æ betur við sér og
gróa upp með ægifögrum
Hraundröngum og tignarlegum
píramídanum--Þverbrekku-
hnjúknum--, sem framvörðum.
Ekki að undra að slíkt sjónarspil
Náttúrunnar, skapi búendum
líkt og nýlátnum velunnara
Skugggsjár, dýpri sýn á allt
sem er. Fóstri draumlyndi og
draumgáfu sem þeir hafa
hlotið í dýrmæta vöggugjöf.
Við rætur þessara mögnuðu
fjalla/fjallgarðs,hvíla bæirnir
Hraun og Háls.
Í Vorvísu Öxndælingsins frá Hrauni,
Jónasar Hallgrímssonar, (1807-1845),
segir m.a.:
Ærin ber
og bærinn fer
að blómgast þá.
Leika sér þar lömbin smá.
Hjartans þakkir fyrir draumana
og velvildina, SKÁ frá Hálsi!
Blessun fylgi nýrri vegferð.
#
| 
