Nú er vetur genginn í garð
og sumarið kvatt. Þessi tímamót
í náttúrunni líkt og svo mörg
önnur slík tímamót, eru álitin gjöful
til úrvinnslu og drauma. Vegvísar
um ókomna tíð.
Fyrsti Vetrardagur var hinn
22. október og síðan hafa dagar
verið stilltir, bjartir og fagrir;
á kvöldin blika stjörnur og
Norðurljósadýrð. Og snemma í
gærmorgun á nýju tungli, varð
deildarmyrkvi á sólu.
Tunglskinið býr yfir sínum
mögnuðu töfrum, sem vekja
von um sönn kærleikstengsl
en líka eftirsjá eins og segir í ljóðinu
Þín hvíta mynd, eftir góðskáldið,
Tómas Guðmundsson,(1901-1983),
og sem tónskáldið, Sigfús Halldórsson,
(1920ö1996), gerði undurfallegt
lag við og gaf út á albúminu
Fagra Veröld árið 1978.
Ljóðabók Tómasar, Fagra veröld,
hafði komið út 1946.
Ófáir íslenskir söngvarar hafa
spreytt sig á flutningi Þín hvíta mynd.
Má þar nefna Guðrúnu Á. Símonar,
Alfreð Clausen, Ellý Vilhjálms, og nú
síðast, Kristjönu Stefáns og Svavar Knút.
Eins og tunglskinsljóð, sem blærinn ber
úr bleikri firð á vængjum sér,
líður mér um svefninn hægt og hljótt
þín hvíta mynd um svarta nótt,
kannske var það draumur, sem ég gat ekki gleymt,
en eitt er víst að síðan er í hjarta minu reimt.
Þegar Náttúran skartar sínu
fegursta eins og þessi dægrin
og hægstreymi vetrar tekur
völdin, eru mannlegir harmleikir
og ólýsanleg grimmd í veröldinni,
eitthvað svo úr takti við allt
þetta ljóðræna og draumkennda
sjónarspil.
Náttúran leitar samræmis
fyrir lif í jafnvægi.
Líka í mannheimi.
Á tímum vélvæðingar og
tækniundra og alnetsins,
getum við nú hlustað á okkar
frábæru söngvara flytja
Þín hvíta mynd, s.s. á YouTube.
En á sama tíma hefur því miður
reynst stutt í alvarlega firringu
í tengslum á milli manna og við
aðrar lífverur. Samkennd og meðlíðan
fara minnkandi en ásækni í áhrif
og völd yfir meðbræðrunum
aukast, oft með vélabrögðum.
Narsissmi og siðblinda í sókn.
Merkingarbær tengsl við aðra og
náin tilfinningabönd og félagatengsl,
eru jú það veganesti, sem við
þurfum á að halda til að vaxa og
þroskast og verða að manni
hvar mennska og miskunnsemi
eru leiðarljósin.
Nú um stundir ber svo við að hægt
er að granda öðrum manneskjum
með því að sitja bara við skrifborð
í órafjarlægð og beina þaðan
langdrægum flaugum til að valda
sem mestum skaða á lífi,
innviðum og eignum.
Með akkúrat engin tengsl við
skotmörkin: slíkt gæti truflað
sálarró og hreyft við siðvitund
skotmanna! Standa svo upp
frá dagsverkinu og ganga sæll
til náða eða hvað?
Eitruð valdaklíkan og ofstækisfullir
ráðgjafar í sínum makindum
þar fyrir ofan, stígandi dans við
forherta vopnasala; valdaelíta með
ægivald á fjölmiðlun, beitandi falsfréttum
og upplýsingaóreiðu.
(Ljóst að margir slíkir æðstráðendur
meika ekki dagana nema þunglyfjaðir/
eiturslævðir í sínu alræðisbrjálræði
eins og sagan sýnir. Hiltler var t.a.m.
háður daglegum amfetamínsprautum.
Gat ekki sofið. Skyldi engan undra).
Nýr, firrtur og óhugnanlegur
veruleiki blasir við með tilkomu
nýrra vopna, sem eru að gjörbreyta
heimsmyndinni, umturna gildum
og sverfa illilega að mannlegum
tengslum og reisn.
Vetur rís í válegri veröld.
Gleymum ekki að við eigum
möguleika til að ná áttum
og fóta okkur í þessum
nýja og harða veruleika.
Niðurstaðan á þann veg,
að við megum ekki sofna
á verðinum, baráttu er
þörf, nú sem aldrei fyrr.
#
| 
