Bláhringur fjalla í
íslenskri náttúru,
ljáði nýafstaðinni
Hvítasunnu ákveðinn
draumablæ sem minnti
á skil heimanna og
það hve lítt við sinnum að
skoða með opnum hug
eðli og leiðsögn drauma.

Þá tengingu milli
raunheims okkar og
dýpri andlegra heima
sem nútímadraumfræði
gera ráð fyrir að
draumarnir séu; að
sérhver draumur feli
í sér marga fleti, líka hina
andlegu með rætur í ljósi.


Hvítasunnumorgun þegar
allt sefur samkvæmt
fornri þjóðtrú okkar:
þegar meira að segja
tröll og forynjur sofa
rótt og án vara á sér.
Náðarstund Móður Náttúru.


Vísindaskáldskapur á
Vesturlöndum fjallar
 iðulega um máttinn til
góðra og göfugra verka,
til að skapa og vinna
með lífi og náttúru
en alls ekki til að
deila og drotttna.
Vísindaskáldskapur á
sér sögulegt upphaf
í skrifum höfunda
á borð við H.C. Wells.


Herbert George Wells,
hét hann fullu nafni,
 og fæddist í Kent á
Englalandi á síðari
helmingi 19. aldar.
Nú gjarnan kallaður
faðir vísindaskáldsögunnar.


Mörg verka Wells
hverfast um skil heima,
leika á mörk svefns og
drauma, fjalla um framtíð
og alheim, og hafa verið
kvikmynduð á seinni tíð.
Ennfremur hafa þau
haft ómæld áhrif
á andrúm, þemu og
hugmyndaheim í
öðrum þekktum verkum,
svo sem í Dr. Who,
Battlestar Galactica,
og Lois&Clark.


Dæmi um verk Wells
sem hafa haft áhrif
í heimi kvikmyndanna,
 eru The Time Machine,
The Invisible Man,
The Island of Doctor Moreau,
The War of the Worlds og
The Play of Things to Come.


Sýn Wells á framtíðina
- nútíð dagsins í dag
og komandi daga -
er oft speglun á fagurri
draumsýn sem síðan
reynist tál í raunheimi.
Framtíðarvonir sem reynast
brostnir draumar þar sem
ekki er hægt að sjá við tíma
og rúmi, mannlegri græðgi
og hverfulleika hlutanna.


Í bókinni The Sleeper Awakes
frá árinu1910, segir Wells
frá Graham, ungum manni
sem tekur lyf við svefnleysi
sem hann hefur lengi þjáðst af,
sofnar loks og sefur í 203 ár!
Þegar hann vaknar
er heimurinn gjörbreyttur
og hann orðinn bæði
ríkastur og voldugastur
allra Jarðarbúa, (það eru
raunar vextir á arfi á
 bankabókum hans sem
hafa skapað honum
 margfaldan auð).
En reynt er af alefli
 að halda honum frá þeim
nöturlega raunheimi
sem almenningur stritar í.


Graham tekst þó
að sleppa úr hinum
þægilega gullheimi sínum
og skoða heiminn fyrir utan.
Þar eru hræringar í átt
til betrumbóta sem síðan
snúast upp í andhverfuna
 - svona eins og þegar
byltingin étur börnin sín.


Þar þróast lýðræði yfir
í lognmollu og fláttskap,
ekki bara í einræði heldur
í auðræði - plútókratí -
e.k. auðmannaveldi.
Ekki ólíkt því sem sést
í nútímanum þar sem
fámenn auðstétt ræður
 lögum og lofum alls
staðar á byggðu bóli
og þarf ekki einu sinni
að vera í pólitík til þess
heldur eru stjórnmálaöflin
í eigu og þjónustu hennar!


Graham vaknar til martraðar
hvar baráttan er þrotlaus
og firringin ómæld.


Tími til að vakna af
svefninum langa.
Þegar forynjan sefur,
þá er lag líkt og
þjóðtrúin kennir...
Náttúran lætur ekki að sér
hæða og á sína mótleiki;
á sínar rætur í Ljósi.



*