Kyndilmessa á Norðurslóð
og sól í heiði í hádegisstað.
Náttúran þó ólik sjálfri sér
og setur að ugg jafnvel
þó maður fagni birtu og yl
miðað við kaldan árstímann.
Því miður gæti þetta mildilega
veðurfar, reynst skammsýnn
ávinningur og óafturkræfur
fórnarkostnaður ef svo
heldur fram sem horfir.



Undir Síríusi þessa
Kyndilmessu, fagnar
systurfélag Skuggsjár,
Strönd akademía,
15 ára afmæli sínu,
elsta sálfræðistofan í
eigu konu á landsbyggð.
Kvíði og þunglyndi hafa
aukist svo um munar
á árunum frá 02.02.02.
þegar Strönd var stofnuð
í höfuðstað Norðurlands.
Samt eru börn, ungmenni
og heimili enn í dag,
þessum 15 árum síðar,
með verulega skert
aðgengi að sálfræði-
þjónustu og það þrátt fyrir 
lögboðin rétt og loforð
stjórnvalda. Raunar langt
á eftir nágrannalöndunum.



Og enn skortir mikið á
raunverulegar réttarbætur
fyrir almenning á Fróni;
 einhliða réttur hins sterka
sem okur er gott dæmi um,
sker í augun, 8 árum frá hruni,
enda ránsfengur bæði
auðtekinn og drjúgur.



Heimurinn hjartaharður.


Loddaraskapur og fals-
spámennska að rjúfa öll grið
sem þó er tekið fagnandi;
kemur í sjálfu sér ekki á
óvart, afsprengi græðgis-
væðingar sl. áratuga
okurs- og rányrkjuherra
sem skortir alla meðlíðan
í vargaldarvéum.
The show must go on...
Þarf að koma byssum í verð.



En varla erum við hin sárasaklaus?



En þetta er sko akkúrat
ekkert mál, bara lakka yfir
Síríus og aðrar stjörnur ef
 þær hundskast ekki
til að skína nógu skært;
skjótum líka niður sólina
ef brennur undan henni.



Dýrin, alls ekki málið,
ofveiðum, eyðum
náttúrulegum heim-
kynnum og stofnum,
klónum svo bara ný;
skógar og gróður,
bara burt með þetta
 drasl af plánetunni,
svo sem engin brýn 
nauðsyn á þessu
eða til að skapa
heilnæmt loft og anda;
loftslagsbreytingar,
jafnvægi, ójafnvægi,
vistkerfi: hrein bullorð.
Öndum í helíum,
no big deal,
og borðum plast.



Eins með þessa aumu
mannfólksræfla með
skítnu skoðanirnar,
eiga bara alls ekki skilið
að ferðast, gölluð eintök;
klónum bara úrvalið
og svo beint með alla
afganga í brennsluna.



Kjarnorkan; jú það
er spenningur
fyrir takkanum,
(bara sjá hvað gerist),
nú eru sumir líka komnir
með stærri hendur...
Alltaf klaufi með takka
 með litlu hendurnar,
veit ekki hvort ég er ég,
eða kannski klónaður?
Veit ekki hvort ég fæ
að prófa takkann.
Minn stjórnandi,
(mónitorinn minn),
er nefnilega enn
að hugsa sig um...
Gefur ekkert upp.



Hljómar eins og vondur
súrrealískur draumur,
hreinasta martröð nema
af þessari vaknar maður
víst ekki svo glatt.
Gjörbreyttur heimur;
þurfum á því að halda
að mannkyn láti sig
dreyma saman fyrir
  heillavænlegri þróun
svo takist að rjúfa
þá helsýn sem gæti
hæglega reynst
veruleiki jafnt í
vöku sem svefni.



  Betri heimur fyrir alla
og verndun lífs og náttúru,
verður ekki pantað
eins og heimsending úr
flosmjúkum hægindum.
Eða, viljum við ekki
blátt himinhvolf og stjörnur,
haf, land, fjöll, ár,
dýr, gróður og fólk?
Leggja á okkur þá
baráttu sem til þarf
að fá einfaldlega
að vera til og anda,
frjáls undir festingunni
á óræðri alheimsbraut?

*