Jörð skelfur og fyrirboðar
birtast í draumsýnum; haft
er samband við Veðurstofu og
Almannavarnir eins og við höfum
áður gert hér hjá Skuggsjá í
gegnum árin. En Skuggsjá
fagnar 20 ára afmæli nú í
nóvember.
Má segja að ákveðin mildi hafi
verið yfir atburðum á Reykjanesi
miðað við þá ógnarkrafta sem
hafa verið að leysast úr læðingi
þar allt frá 2020 og nú síðast,
í stóra skjálftanum 10. nóv. sl.
í nágrenni Grindavíkur.
En eyðileggingin og óvissan í
kjölfarið, missir húsa og heimila
og hvort fólk eigi afturkvæmt til
búsetu og starfa í sínu góða
samfélagi, eru stórar og
þungar tilvistarspurningar.
Vonarbænir fyrir bættum hag
og betri tíð til handa Grindvíkingum.
Á fullu tungli þessa mánudags
í mildri skammdegisstillu þegar
náttúruvá steðjar að hér heima
og menn brytja/drita niður hvern
annan úti í heimi og eira engu,
ekki heldur börnum, rifjast
upp orð skáldsins frá Arnarholti,
Sigurðar Sigurðssonar, lyfsala,
(1879-1939), um vora óskastjörnu,
hugans sálarsýn, í sorg, í draumi,
eða vonarbænum.
Arnarholt í Stafholtstungum er sá
bær sem Sigurður kenndi sig við
hvar hann starfaði sem sýsluskrifari
ungur maður. Hann var fóstursonur
Björns M. Ólsen, rektors Lærða
skólans í Reykjavík, fæddur í
Danmörku en missti Sigurð föður
sinn og samstarfsmann Björns,
aðeins 5 ára að aldri.
Sigurður er sannarlega eitt af
draumskáldum okkar og sér
þessa víða stað í ljóðum hans.
Ófáar eru tilvísanirnar í svefn
og drauma: draumsins myndir
geymast æ; sjá draumsins helgu,
hljóðu vé; kom draumsins
guð og gefðu hvað þú vilt...
Eitt þekktara ljóða Sigurðar
fjallar um líknargæði svefns
og drauma og heitir Nótt:
Sefur sól hjá ægi,
sígur höfgi yfir brá.
Einu ljúflingslagi
ljóðar fugl og aldan blá.
Þögla nótt, í þínum örmum
þar er rótt og hvíld í hörmum -
hvíldir öllum oss.
Og í hinu magnaða ljóði Lágnætti
við Laxfoss, talar Sigurður um
þann sem þarf að dreyma og gleyma:
Sof rótt á meðan, veröld víð og breið,
og vek ei neinn, sem þarf að dreyma'
og gleyma.
En orðhákurinn sem Sigurður var,
talar líka um tilgerðarkæti sem
aldarhátt en hann var maður
tveggja tíma/alda. Þann kvíða
og streitu sem einkenndi samtíma
hans í eftirsókninni eftir hjóminu,
forgengilegum hlutum. Enn
einkennandi fyrir andblæ daganna.
Tilgerðarkæti sem skapar vissa
aftengingu við það sem er og
villir sýn á raunveruleg verðmæti,
mildi og mennsku.
Gefum óskastjörnunni og
vonarbænunum svigrúm fyrir
góðvild og samhjálp.
#
| 
