Mikil hörmungartíð þjakar
nú fyrrum land gulls,
reykelsis og myrru
á Horni Afríku.
Land hinna ljóðelskandi
Sómala, land sem
til forna vegna legu
sinnar að Indlandshafi
og Persaflóa,
var ein helsta miðstöð
menningar og verslunar
milli austurs og vesturs
og auðugt eftir því.

Óhætt að segja að
 skepnuskapur aukist
æ meir í vorum hrjáða
og brjálaða heimi sbr.
tíðindi síðustu dægra;
hámark hans þegar
níðst er á óbreyttum
borgurum og
saklausum börnum
og ungmennum.

Öll erum við börn
Móður Jarðar og
höfum skyldum
að gegna við hana
að brauðfæða
bágstadda og þurfandi.
Við minnum á
söfnunarsíma
Rauða krossins 904-1500
og Unicef 908-1000,
908-3000 og 908-5000,
Barnaheilla 904-1900
og 904-2009 og
Hjálparstarfs kirkjunnar
907-2003 .

Þrátt fyrir áratuga
borgarastyrjöld í Sómalíu
og fáheyrðar hörmungar,
bæði vegna þurrka
en því miður ekki síður
mannanna verka,
kveða sómölsku skáldin
óhikað sinn þakkaróð
til lífsins og Móður Jarðar;
hafa ekki glatað trúnni
á mildina og mennskuna.

Sómalska skáldið
og friðarsinninn Hadraawi
segir svo í ljóðinu Mother:


The world certainly
Would never have left night
Light not been found
People not have trekked
To a star over the Hawd
Would not have flown
Like birds of prey
To the moon in the clouds
Not have sent rockets
That appear like waves in the sky
Nor reached in space
Oh Mother, you´ve guided
The servants of God
To where they are today
With numbers I cannot
Calculate or count
The number of great people
You carried on your back
That you suckled
That you nourished
From your breast.


'