Á þessum degi bókarinnar
- messu heilags Georgs 23. apríl -
um veröld víða,
er vert að minnast þess
að draumar og skrif fara
ágætlega saman og
að hinn innri heimur
allra manna skiptir máli.

Samkvæmt grein í nýjasta hefti
Scientific American - Mind,
þá hafa dagdraumar
til að mynda jákvæð áhrif
á ímyndunaraflið
og sköpunargáfuna.

Í dagdraumunum gefst færi
á að fara í eigið heimabíó,
spá í framtíðina og upplifa
ýmis ævintýri án áhættu,
og það að gefa slíkri
hugarreynslu gaum,
eykur síðan aftur
á sköpunargáfuna.

Margir miklir rithöfundar
hafa sagt frá því
hve það að láta hugann reika
og leyfa sér að dreyma í vökunni,
virki vel á flæði hugmynda
og hjálpi við skriftirnar.

Einn þeirra er tyrkneski
rithöfundurinn Orhan Pamuk
sem hlaut Nóbelsverðlaunin
í bókmenntum árið 2006.
Margir kannast við bók hans
Nafn mitt er Rauður
sem út kom í íslenskri
þýðingu fyrir nokkrum árum.

Nýjustu bækur Pamuk
eins og
Fragments of the Landscape,
Museum of Innocence
og Other Colors,
fjalla um bernskuárin í
Istanbul og uppvöxtinn þar,
hugmyndaþróun, þykjustuleik
og drauma þar sem hann
segir m.a. frá heimi
sem hann bjó sér til sem
barn og dvaldi löngum í
og var þá einhver annar
en hann sjálfur:
siglandi um í kafbáti
á stofugólfinu hjá ömmu...

Heimurinn yrði bæði flatari
og fátæklegri ef hæfnin
til að dreyma dagdrauma
glutraðist niður og/eða
fólk hætti að gefa
sér tíma til þess.

Talað er um að
nútímamaðurinn lifi í
ódraumlegum heimi firringar
en ætli þetta sé ekki
undir okkur komið sjálfum
eins og svo margt annað?

Samkvæmt áðurnefndri grein
í Scientific American,
þá eyðir heilbrigður einstaklingur
um 30% af vökutíma sínum
í það að láta hugann reika
og dreyma dagdrauma,
ýmist jákvæða eða neikvæða,
og inn á milli heilmiklar fantasíur
enda þótt þær séu öllu fágætari.

Þrátt fyrir ódraumleika nútíma
neyslusamfélags og tómhyggju,
þá sækir draumurinn á
í vísindum og fræðum samtímans
sem sjá má á skrifum
í ýmsum virtum vísindatímaritum,
sbr. nýjasta tölublað
Scientifc American-Mind
og hér hefur verið sagt frá.

Ennfremur á þeim áföngum
sem nú er boðið uppá
við suma virtustu háskóla í heimi
eins og Toronto háskóla í Kanada.
Þar er t.a.m. boðið uppá áfanga
um drauma, draumreynslu,
andlega drauma, draumsýnir
og draumvitranir innan
hinnar gagnmerku
Trúfræðideildar skólans
sem nota bene stendur við
stræti heilags Georgs í hjarta
heildstæðs háskólahverfisins.

Talandi um Toronto,
þessa stærstu borg Kanada,
þá er miðborgin algjört rag-tag
í húsagerðarlist,
eins og tætingslegur draumur,
allt á rúi og stúi og búið
að troða glerstórhýsum inn
á milli gamalla bygginga
eða jafnvel ofan á þær.
Líkt og að koma í
riasavaxið Legoland
þar sem glansandi plastkubbum
og gömlum viðarkubbum
hefur verið hrært saman og
ýmist verið að rífa niður
eða byggja upp.
Útkoman jafn súrrealísk og hún er,
 samt ótrúlega sjarmerandi!

Gular og glaðar páskaóskir!