Núverandi hörmungarástand í Evrópu
og víðar, er sem allsherjar martraðar-
draumur þar sem mannúð og miskunnsemi
eru fótum troðin og útleiðir vantar.
Glötun mennskunnar...
Glögglega kemur í ljós hve lítlu þjóðir
heimsins hafa varið í þróun sáttamiðlunar
og í þjálfun einstaklinga og teyma,
sem sinnt geta friðarumleitunum og
vopnahlésviðræðum, sem geta leitt
að niðurstöðu og til ásættanlegra
samninga.
Og í kjölfar covid heimstollsins, sem
þjóðir eru rétt að rísa upp úr, mala
hergagnaframleiðendur nú gull sem
aldrei fyrr og selja vopn á báða bóga.
Að ekki sé minnst á börn sem
fórnarlömb en alls staðar fara börn
halloka í þessum aðstæðum;
lýðskrumarar tala fjálglega um
að það sé lllskan en ekki vopnin,
sem stjórni drápum saklausra.
Merkilegt að hún sé aðallega bundin
við hin ýmsu fylki BNA!
Börn á flótta eru nú talin um 45 milljónir
en alls er talað um að 100 milljónir
manna séu á flótta í heiminum.
Talan hefur hækkað geigvænlega
á einungis örfáum mánuðum.
Þá hefur misskipting gæðanna aukist,
sárafátækt orðin ískyggileg, og fæðuöryggi
ógnað vegna bæði stríðsátaka og þurrka.
Hér heima gengur dægurþrasið
m.a. út á hvort tiltekin orðræða um
vist í helvíti, sé hatursorðræða
eður ei. Manngert og óráðshjallegt
helvíti, sem menn skammta öðrum,
og auðkenna sem fasista.
Ætli aflátsbréf verði ekki sett í sölu fljótlega?
Jæja, úr því þetta var ekki hatursorðræða
hjá prestinum, þá er þetta bara ókei!
(Annað væri aðför að tjáningafrelsinu!).
Í þessu samhengi, er ekki minnst á að
líka er til fyrirbæri sem nefinst ófræging
--defaming--, sem beinist að sjálfsvirði,
heiðri og persónu einstaklinganna, sem
fyrir verða. Sem sé ærumeiðing.
En suss, suss...
Bókstafshyggja--fundamentalism--
og pólitísk rétthugsun, er boðskapur
daganna, líka á gamla Fróni.
Ekki að furða að margir tali um
að svefn þeirra sé raskaður og þeir
kvíði að vakna til dagsins. Til heims,
sem er gjörbreyttur og enginn veit
hvert leiðir okkur líkt og að vera
á merkingarlausri svefngöngu...
Nú reynir á mennskuna og mannúðina,
seigluna til þess að lifa af í umróti daganna
í samfélagi tómlætisins, sem sumum
finnst ekki endilega besti staðurinn
lengur að búa og starfa í eins og
örmögnun og uppgjöf umönnunarstétta
sýnir ljóslega.
Hvar er hjálpin hálparans?
Orðræða, sem sáir ótta og sundrung,
má ekki verða yfir og allt um kring
í daglegu lífi og líðan - og ræna
fólk eðlilegri hvíld svefnsins og
gjöfum draumlífsins til þess að lina
sorgir og endurnýja þrek og þor
og tengjast sínum innri áttavita.
En póstmódernískt þjóðfélag
okkar, Alþingi og stjórnvöld,
--Íslland best í heimi--,:
er þetta þjóðfélag í stakk búið
til þess að finna sinn áttavita og
sigla þjóðarfleyinu í gegnum
brimgarð nútíma hræringa?
Í hörmungum hefur mannshugurinn
bæði fyrr og nú, þurft að takast á við
nýjar áskoranir og finna lausnir
og endurskapa tengslin við mennskuna,
við meðlíðan--compassjón--, og samhjálp.
Krímskaginn og stríðin þar, gátu t.a.m.
af sér nútíma hjúkrunarfræði með
enska frumkvöðulinn, Florence Nightingale,
í fylkingarbrjósti: konuna með lampann.
Og það sama má segja um
svissneska mannvininn og Nóbels-
verðlaunahafann, Jean-Henri Durant,
(1828-1910), sem eftir að upplifa
stríðsátök á Ítalíu og mannlegar
hörmungar í kjölfarið, stofnaði við
annan mann, Alþjóða Rauða Krossinn.
Ignite the mind´s spark
to rise the sun in you.
(Florence Nightingale, 1820-1910).
#
| 
